Gebruikers schijnen eenvoudig tekst te kunnen genereren en kunnen grote databestanden met een lichte draai aan het Wheel of Fortune eenvoudig doorlopen, aldus Apple. Apple noemt in het filmpje de "MacBook Wheel" nu al het meest intuitieve product dat ooit is ontworpen.
Werkelijke innovaties roepen iets op als "dat kan toch niet": bij eerste lezing van dit Amerikaanse "Breaking News" bekropen mij gedachten als "typen is toch sneller" en "dat lijkt me maar omslachtig". Toch zegt Apple in het filmpje dat juist gebruiksgemak voorop staat en dat typen voortaan tot het verleden zal behoren. In het filmpje, ja, want het hele bericht blijkt een hoax! Toch is daarmee nog niet alles gezegd over de MacBook Wheel.
Natuurlijk blijft het (sceptisch, ja natuurlijk sceptisch) koffiedik kijken of een dergelijke laptop ooit echt zal ontstaan en of het ding dan een gadget zal blijken of een ware revolutie in communicatie zal ontketenen. Toch is de MacBook Wheel - naast een briljant voorbeeld van viral marketing - een prachtig voorbeeld van ontwerpkracht.
Om ontwerpkracht aan te boren is de innovator erop uit om delen van een product of dienst die eerder als onmisbaar werden gezien, uit te bannen. in dit geval: door het toetsenbord niet meer als onmisbaar element van een computer te zien, komen er andere ontwerpmogelijkheden in beeld.
Op eenzelfde manier kan het beeldscherm uitgebannen worden en plaatsmaken voor een projectie, een hologram of andere 3D-vormgeving. Een voorbeeld hiervan is in de laatste film van James Bond zichtbaar gemaakt als Bond gebriefd wordt voor zijn missie. Driedimensionale beelden worden uit een grote tafel getoverd als een toverlantaarn uit de 22e eeuw. Ook daar bevindt zich geen toetsenbord meer, maar wordt er aan virtuele haakjes gedraaid en geschoven met de handpalm om door hele documentstromen te scrollen.
Vanuit ontwerpkracht kunnen we ook computergeheugen wegdenken uit het laptopsysteem: zodra we dat doen komen gedachten aan wireless servers ineens op: de computer hoeft dan niet langer een harddisk in zich te dragen, maar gegevens kunnen veilig in een server vanuit huis, kantoor of vanuit datastations geraadpleegd worden. Dat scheelt weer 400 gram gewicht, wat weer accuvermogen scheelt. Volgende vraag: zijn er eigenlijk wel accu's nodig? Wat als we die wegdenken uit de laptop?
Een andere techniek om ontwerpkracht aan te boren is om vanuit een kind te kijken. Als je denkt aan een kind dat met frisse ogen naar een toetsenbord/ laptop/ computer kijkt, maakt dat de omslachtigheid van het medium bloot wordt gelegd.
Een toetsenbord blijkt dan inderdaad ook maar een reeds eeuwenoud overblijfsel te zijn uit een tijd dat gedachte en papier nog via inktlinten een interface nodig hadden. Plots wordt de gedachte over een toetsenbord anders: ineens wordt een toetsenbord inderdaad een log, omslachtig, onnodig complex systeem met - in mijn geval - 94 dicht op elkaar geplakte toetsen en hulptoetsen in maar liefst zeven rijen gestapeld. Wie gewend is te typen ziet de complexiteit niet meer. Wie nog niet kan typen, heeft zijn handen vrij.
Als eigenaar van Wheel Productions staat het mij natuurlijk aan als er in de toekomst teksten werkelijk ge-Wheeld kunnen worden! Draaien maar, aan dat Wheel of Fortune. Prachtig hoe een product dat niet eens werkelijk bestaat toch kan inspireren!
En dankzij de Apple-hoax van Onion News Network weet ik ineens ook mijn oude typemachine te karakteriseren, in een tijd waarin de prullenbak typisch vol lag met pagina's, halverwege getikt tot zich een typefout voordeed, waarna het A4 - rats - in een prop veranderde: "One perfect paper, endless possibilities for mistakes".
(c) Guido van de Wiel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten