Schuttingen worden steeds hoger. Doe-het-zelf-ketens komen tot de conclusie dat de vraag naar hogere schuttingen structureel is toegenomen de laatste jaren. Zelfs gecorrigeerd op de groei van de gemiddelde burger, blijken de schuttingen bovenmatig te groeien. De hoogte van de standaardmaat is de laatste jaren gestegen van 180 cm naar 190 cm of 2 meter. Zelfs hogere schuttingen dan dat zijn reeds in trek. Daarnaast is de tussenruimte tussen de planken de laatste tijd afgenomen. ‘Dit om het gluureffect tegen te gaan,’ aldus Paul Swinkels van H&S Betonwerken als voorpaginanieuws in de NRC van 21 februari jongstleden.
De schuttinghoogte is de maat geworden voor de sociale gesteldheid in een wijk. De burger trekt muren rondom zijn bestaan op. De burger maakt van een potentiële Great Place to Live eigenhandig een Small Place to Live en viert het liefst zijn vrijheid op de vierkante meter.
Burgers geven in het aangehaalde artikel aan dat zij hogere schuttingen willen plaatsen, omdat de buurt steeds ongezelliger wordt. De redenatie andersom – dat de hogere schuttingen wel eens voor een ongezelligere buurt zouden kunnen zorgen – daar herkennen de geïnterviewden zich niet in. De argumenten voor hogere schuttingen zijn: rommel die in het zicht ligt weren, een hogere mate van privacy creëren, een gevoel van veiligheid opbouwen en – met name in het geval van hoekhuizen – geen verplichte gesprekken aan hoeven gaan met mensen die langslopen.
Het is blijkbaar zo dat schuttingen net als medailles een keerzijde kennen: de tuin mag dan voor de huiseigenaar voelen als een verlengstuk van de woonkamer en een verruiming van het privédomein, vanaf de straatkant bekeken raakt de publieke ruimte verder afgescheiden van de private ruimte en verdwijnt de sociale controle. De argumenten andersom luiden dat structureel hogere schuttingen tot allerlei steilwandige brandgangetjes leiden, waarin rommel anoniem achtergelaten kan worden, vuil zich ophoopt en waar criminaliteit welig kan tieren door het hoge kruip-door-sluip-door-gehalte. Zodra het zicht afneemt, neemt ook het toezicht af. Uit het oog, uit het hart, dus de betrokkenheid in de buurt kalft af. Wat uit het zicht raakt, raakt in het slop. Wie tussen schuttingen leeft, staat niet langer in verbinding met de buurt. Wie ziet de keerzijde van de schutting?
Buurten zijn – gek genoeg massaal – individualistisch geworden: burgers willen blijkbaar een leven voor zichzelf. Liever muren dan buren. Liever op vurenhout dan op de buurvrouw uit te kijken. Er komt dit jaar zelfs een nieuw product op de markt, te weten: tuinmuren of tuinwanden van standaard 2 meter hoogte. Daar waar vroeger over een laag hegje een gesprek gevoerd werd tussen buurman en buurman, daar gelden nu de wetten van de nieuwe schuttingtaal. Hoe hoger het hek, hoe beter de stek.
Bronvermelding:
Thie, M. (2009). Nederlander zoekt privacy achter hoge schutting, In: NRC, 21 februari 2009.
(c) Guido van de Wiel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten