Guido van de Wiel: september 2008

maandag 29 september 2008

Over generatieschok of cultuurkloof

16 september 2008

Hoera, 16 september. Another day in paradise. Ik ben jarig. Ik word 36 jaar. Heel de dag ben ik beducht op mentale inzinkingen en confrontatiemomenten, vanwege deze al jaren constant stijgende lineaire leeftijdstoename. Het is ook nog eens zo'n leeftijd dat je over de helft van een decennium kukelt, maar hartverzakkingen blijven uit. De dag gaat gewoon voorbij, ik blijf in balans en mijn nieuwe leeftijd doet me niets. Dacht ik.

29 september 2008

Vanochtend vulde ik als intercultureel trainer een eigen versie van de test van Richard Lewis in. De test is bedoeld om culturen in beeld te krijgen, zodat er intercultureel nóg effectief, nóg dynamischer en nóg fijner gewerkt kan worden in teams. Natuurlijk had ik een moment van zwakte. Natuurlijk was ik niet meer op mijn hoede, zoals op mijn verjaardag zelf. En de schok was erger dan de ergste cultuurschok, zoals Lewis verwacht aan te treffen als Argentijnen, Vietnamezen en Zwitsers gaan samenwerken.

In de test werd naar mijn leeftijd gevraagd. Ik denk dat als ik gewoon mijn leeftijd had mogen intikken er niets gebeurd was. Maar het programma had alvast leeftijdscategorieën gemaakt. Ineens viel ik niet meer in de categorie 25-35, maar in de categorie 36-45. Ik realiseerde me ineens dat ik aan de andere kant van de generatiekloof stond. Of ik nu wilde of niet.

Papier hier, papier hier!

Afgelopen zomer kregen wij op ons huisadres op één dag tijd vier maal dezelfde post van de gemeente. Zie onderstaande afbeelding:

Vier maal bevatten de identieke enveloppen een zelfde brief met de boodschap dat op ons adres binnenkort met een papiercontainer gewerkt zal worden. Dat was inclusief de dikke enveloppen bijna 250 gram aan gewicht, waarvan minstens 200 gram onnodig en overbodig was. Een snelle rekensom leert dat een dergelijke mailing aan 1.000 mensen al snel zo'n 200 kilo overbodige post oplevert. Dezelfde mailing aan 10.000 inwonders had 2.000 kilo boom kunnen besparen. Dan heb ik portokosten en administratieve kosten nog niet eens meegerekend.

Het meest wrange van de hele mailing bleek de inhoud van de brief ergens halverwege het epistel:

Veel bedrijven mogen dan via paperless desks steeds vaker papierloos te werken; de gemeente daarentegen werkt nog altijd (als) papierlozer.

Mijn conclusie is dat de gemeente in deze wel degelijk op de inhoud gericht is. Naast de papiercontainer verzorgen zij immers ook de inhoud van deze zelfde papierbak.