Een automonteur die onder de motorkap van een tweedehands Renaultje kijkt, kan zich een hoedje schrikken. Dit terwijl de potentiele koper tot nog alleen de charme van een oldtimer zag. Een CBS-medewerker die beleidsmaatregelen gaat doorrekenen kan tot onthutsende conclusies komen, ofschoon de beleidsmaker als parasitair – excuus: parlementair - politicus het volk zand in de ogen strooit met oneliners en overige ongestaafde onderbouwingen, ontkenningen en overtuigingen.
Wie verder dan zijn neus lang en dieper dan de oppervlakte kijkt, loopt een risico dingen te ontdekken die helemaal niet wenselijk is. Zo geldt dit niet alleen in bovenstaande voorbeelden, maar ook voor Twitter. Programma’s als Followermonk en Manageflitter geven inzicht in wie jou nu eigenlijk volgt, maar kunnen ook tot pijnlijke confrontaties leiden.
Zelf kwam ik er achter dat een goede (?) vriend van mij die ik braaf volgde, mij helemaal niet meer volgde. Op Twitter weet je dat niet: je krijgt geen mail als iemand je gaat unfollowen (en dat is maar goed ook waarschijnlijk). Ik kreeg braaf zijn Tweets binnen en ging er van uit dat hij mij al die tijd ook volgde. Dat zijn foto en zijn berichtjes regelmatig in Tweetdeck verschenen, deed het beeld versterken dat hij een vriend was. Hij kwam langs op mijn beeldscherm. In voor- en tegenspoed. En hij? Hij volgde mij niet eens! Dat noemen we in Nederland te pas en te onpas sociale media. Sociale media? Sociale Media? A-sociale media, zul je bedoelen! Het pijnlijke is dat ik weet dat hij mij ooit wel gevolgd heeft. Natuurlijk ga ik twijfelen: heb ik teveel getwitterd? Te weinig? Te veel reclame gemaakt? Geen lijn in mijn twitterstream? Teveel poeha? Te weinig poeha...?
Ach, iemand hoeft mij natuurlijk geen uitleg te geven waarom hij mij is gaan "unfollowen", maar de lezer begrijpt welke gevoelige snaar hier geraakt is.
Twitter kan als bom gelden onder bestaande vriendschappen. Maar gelukkig ook als verbindend element tussen onbekenden. Een doorklik in het vernieuwde Twitterscherm naar lists maakt het mogelijk om te zien op welke openbare lijsten mijn Twitternaam opduikt. Die zoekactie leverde op dat ik bleek voor te komen op onder meer deze lijsten:
"schrijfop-vrienden",
"m-toppers" (waarbij de m waarschijnlijk staat voor man, gezien de andere lijst v-toppers waar ik in de gauwigheid alleen vrouwen in zag staan),
"personal inspirators" (fijn hoor!!)
"debetereboekjesmakers" en... zowaar:
"bekendenederlanders"
En ineens voelde ik mij als een deelnemer aan The Voice of Holland. Wie drukt mij weg? Wie draait zich naar mij toe? Wie is dan alsnog teleurgesteld of staat hoogjuichend op? Het publiek velt in een constante stroom juryoordelen. Follow, Unfollow, Friend, Unfriend... Accept Invitation, do not know Guido van de Wiel, Retweet Message... Iedereen oordeelt instant over zijn Twitterende omgeving: wie tettert er teveel in hun oren, welke avatar verschijnt zo vaak dat het een verticale feestslinger op je beeldscherm vormt, wiens geklets is iemand nu wel zat.... Twitter blijft een zaak van aandacht geven en aandacht krijgen. We zijn elkaars podium, maar lang niet altijd elkaars publiek.
En ik? Ik lig al Twitterend op het slachtblok. Stoppen kan niet meer. Big Twitter is watching you. Wie followers heeft, moet blijven bewegen. Anders is er niets te volgen. Ik ben overgeleverd aan u, aan zij die mij volgen. Maar vanaf nu volg ik u. Daar kunt u van op aan. Volgerschap dient beloond te worden, zei de ja-knikker.
Kies maar:
a) Wordt gevolgd - b) wordt ontvolgd - c) wordt vervolgd
(c) Guido van de Wiel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten