Het gemis van de E is voelbaar. Speels en gruwelijk tegelijkertijd. De oppervlakkige lezer en kijker ziet een frisse voorkant die op grafische voet is vormgegeven. Op zoek naar de diepere lagen valt de bloeddoordrenkte E en het ter hemel trekken van de E plotseling op. De kleur rood is voor de ongescheiden taal gereserveerd. De zwarte contouren blijven voor het lipogram behouden. De herhaling, het evenwicht in het tekstbeeld, de spiegeling en de hermetische sluiting van de tekst kan als een puzzel gezien worden. Een metafoor die Perec zelf graag gebruikte. In de voorkant zie ik tussen mijn wimperhaartjes door zich een grote hoofdletter E manifesteren. Dit kan ook te maken hebben met een inmiddels gegroeide preoccupatie met de meest gebruikte letter uit het alfabet. Er zijn vast ook andere letters in te herkennen.
(c) Guido van de Wiel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten