16 september 2008
Hoera, 16 september. Another day in paradise. Ik ben jarig. Ik word 36 jaar. Heel de dag ben ik beducht op mentale inzinkingen en confrontatiemomenten, vanwege deze al jaren constant stijgende lineaire leeftijdstoename. Het is ook nog eens zo'n leeftijd dat je over de helft van een decennium kukelt, maar hartverzakkingen blijven uit. De dag gaat gewoon voorbij, ik blijf in balans en mijn nieuwe leeftijd doet me niets. Dacht ik.
29 september 2008
Vanochtend vulde ik als intercultureel trainer een eigen versie van de test van Richard Lewis in. De test is bedoeld om culturen in beeld te krijgen, zodat er intercultureel nóg effectief, nóg dynamischer en nóg fijner gewerkt kan worden in teams. Natuurlijk had ik een moment van zwakte. Natuurlijk was ik niet meer op mijn hoede, zoals op mijn verjaardag zelf. En de schok was erger dan de ergste cultuurschok, zoals Lewis verwacht aan te treffen als Argentijnen, Vietnamezen en Zwitsers gaan samenwerken.
In de test werd naar mijn leeftijd gevraagd. Ik denk dat als ik gewoon mijn leeftijd had mogen intikken er niets gebeurd was. Maar het programma had alvast leeftijdscategorieën gemaakt. Ineens viel ik niet meer in de categorie 25-35, maar in de categorie 36-45. Ik realiseerde me ineens dat ik aan de andere kant van de generatiekloof stond. Of ik nu wilde of niet.
(c) Guido van de Wiel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten